udostępnij:
Pierwotnie jako kościół filialny pod wezwaniem Najświętszej Panny Marii świątynia została wzniesiona przed rokiem 1250, za sprawą przywileju Henryka III i jego syna Henryka IV Probusa. W pierwszej połowie XIV wieku została przebudowana przez właściciela wsi Samboriusa z Ostrzeszowa, który ufundował kaplicę pod wezwaniem św. Jakuba Apostoła. Stąd pochodzi współczesna nazwa tej wczesnogotyckiej budowli.
Tutejsze zachowane polichromie na ścianach świątyni stanowią prawdziwą atrakcję, bowiem są przykładem średniowiecznej tzw. “Biblii dla Ubogich” – ilustracji opowiadających historię biblijną. Kościół jest budowlą jednonawową z usytuowaną od zachodu nadbudowaną wieżą z XV wieku, a po bokach są dwie przybudówki. Przebudowa zachodniej części zmniejszyła nawę, tworząc jej kosztem wieżę zwieńczoną murowanym hełmem, pod którą mieści się przedsionek. Ma charakter orientalny. Prostokątne prezbiterium znajdujące się od wschodu nakryte jest sklepieniem krzyżowo – żebrowym, wspartym na służkach o kapitelach ozdobionych motywem roślinnym. Nawa nakryta była stropem drewnianym o formie łukowej, na co wskazują zachowane malowidła.
” W listopadzie 1946 roku celebrowałem ostatnią mszę w tutejszym kościele, który przez 17 lat przyrósł mi do serca…” pisał ostatni ewangelicki pastor Schmidt von Puskas, który opuścił Małujowice wraz z transportem mieszkańców i wyjechał do Niemiec, po wielu latach publikując w “Neue Brieger Zeitung” swoją historię.
Swoją historię mają także powojenni mieszkańcy miejscowości, którzy przybyli tu z Kresów Wschodnich Rzeczypospolitej. Z Podola z przedwojennego kurortu w Zaleszczykach nad Dniestrem pochodziła jedna z najstarszych mieszkanek Halina Zakrzewska, która dożyła właśnie tu swoje 100 – letnie urodziny.
