udostępnij:
SUBSTANTIA nawiązuje do pojmowania ceramiki jako sztuki tworzywa. O artyzmie obiektów ceramicznych rozstrzyga osobowość i umiejętności autora, który, niezależnie od swojego indywidualizmu, czerpie z istoty materiału. Posługuje się językiem gliny – substancji wykorzystywanej w sztuce od czasów jej początku i wciąż atrakcyjnej dla współczesnych twórców. Potencjał tkwiący w glinie pobudza, wręcz prowokuje do podjęcia prób kreacji. Inspiruje dzieci, amatorów, stanowi nieustanne wyzwanie dla profesjonalistów. Wyjątkowa plastyczność mas ceramicznych, ich różnorodna struktura i barwa oraz możliwość nieodwracalnego utwardzenia w procesie wypału rozstrzygają o atrakcyjności dyscypliny. Dodatkowym walorem jest niebywała trwałość i odporność chemiczna, przy jednoczesnej fizycznej delikatności wyrobów lub dzieł, która zmusza do pietyzmu i uwagi w kontakcie z nimi. Potwierdzeniem powyższych stwierdzeń jest wybór eksponowanych prac, których autorzy związani są z Akademią Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu, jedyną uczelnią w Polsce kształcącą specjalistów w zakresie sztuki i projektowania ceramiki. Zaproszeni do udziału młodzi artyści są doktorantami lub stypendystami Programu Narodowego Centrum Kultury finansowanego przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Łączy ich to, że zdecydowali się na realizację swoich programów w Pracowni Podstaw Projektowania Ceramiki kierowanej przez prof. Krzysztofa Rozpondka i prof. ucz. Macieja Kasperskiego. W wystawie uczestniczą: Hanna Ambrosava i Rozalina Busel z Białorusi, Janina Myronova i Natalia Zuban z Ukrainy, Magdalena Łysiak z Polski i Mingda Du z Chin. Wszyscy stawiają sobie ambitne cele, dążą do przekazania treści i wyrażania emocji w oparciu o nowatorskie rozwiązania formalne i technologiczne. Hanna Ambrosava bada granice możliwości tworzywa, szukając jednocześnie harmonii bryły. Rozalina Busel prowokuje ekspresją geometrycznych form haptycznych, w których zestawia statyczne korpusy z dynamicznymi elementami osadzonymi na ich powierzchniach. Magdalena Łysiak buduje modularne układy, zawierające odniesienia do problemów ekologii. Odlewy jakie wykonuje z mas barwionych mają charakter industrialny, ale dzięki multiplikacji nabierają cech organicznych. Janina Myronova jest autorką form antropomorficznych, jej figury są dalekie od naturalizmu, a przy tym niezwykle sugestywne, wydaje się, że ich bezruch jest pozorny i po chwili powrócą do zawieszonej aktywności. Natalia Zuban tworzy lapidarne cienkościenne rzeźby, których kształty skoordynowane z urozmaiconą fakturą sprawiają wrażenie samorodnych tworów natury. Mingda Du balansuje między spontanicznością a dyscypliną, bazując na intuicji prowadzi dialog z materią, która kieruje jego dłońmi. Łącząc tradycję i kulturę Wschodu z doświadczeniem Zachodu odnajduje własną definicję współczesności. Jestem pewien, że przedstawiona różnorodność postaw i rezultaty jakie osiągnęli autorzy zainteresują odbiorców, dlatego gorąco zachęcam do obejrzenia ekspozycji. Wystawa jest jednym z wielu wydarzeń wpisujących się w jubileusz siedemdziesięciolecia obecności ceramiki i szkła we wrocławskiej akademii, zorganizowana została w ramach programu współpracy uczelni z brzeską galerią, którego koordynatorem jest dr Krzysztof Wałaszek,
prof. Krzysztof Rozpondek
